به گزارش روابط عمومـی اداره کل اوقاف و امور خیریـه استان کهگیلویـه و بویراحمد درون کتاب دایره المعارف شجره آل رسول جلد سوم نوشته سید علی نژاد سوق این چنین نوشته شده است: سرو خوانی زنان لر های بهمئی این دو بقعه متصل بهم درون روستای منیزور ( منگزور) از توابع دهستان سر آسیـاب یوسفی شـهرستان بهمئی بر روی تپه ای مشرف بر دره « بردمن» واقع شده هست ، سرو خوانی زنان لر های بهمئی کـه پیرامون آن را قبرستان قدیم روزگار قبل از صفوی فرا گرفته کـه هنوز بر روی تربت برخی از قبور لوحه سنگ هایی قرار دارد ، کـه خطوط منقور بر آن ها بـه مرور زمان فرو ریخته و جز تاریخ دو سنگ را بـه سال های : « ثمانمأه» ( 800 ه . سرو خوانی زنان لر های بهمئی ق ) و دیگری با مضمون : » .... سرو خوانی زنان لر های بهمئی علیـها فان ... شعبان ...سنـه اثنی و تسعین و تسعمائه ... » ( 992 ه . ق ) نشان مـی دهد .
صاحب کتاب خوزستان ، کوه گیلویـه و ممسنی درون رابطه با همـین الواح چنین مـی نویسد :
« ... درون اول تنگ منگزور بقاع سید اسدالله ، سید بهزاد و سید الله زیـارتگاه مردم هست و الواح قبور قدیم با خط کهنـه عربی و فارسی دارد ، شاید کوفی ....»روستای منیزور از شمال بـه کوه سفید ، از جنوب بـه دنباله جبال کوه سفید ، از مغرب و مشرق بـه دو سلسله کوه محصور بهم معروف بـه تنگ « منیزور » محدود و منتهی مـی گردد .
فاصله روستا که تا سر آسیـاب یوسفی 12 و تا شـهر لیکک مرکز شـهرستان بهمئی بیش از 80 کیلومتر مربع مـی باشد.
بنای قدیم این زیـارتگاه ، درون ظاهر شش ضلعی نا منظم ، مرکب از حرم ، دو صحن وسیع ، دو ایوان و رواق های دو گانـه ، کـه در هر ضلع ورودی آن هابه یکدیگر راه دارد . درون وسط صحن اول صورت قبری گچی و قبر دیگری پشت سر آن درون صحن دومـی قرار گرفته شده هست ، کـه بر بالای هر کدام دو گنبد خوش ترکیب مخروطی با ارتفاع و کشیدگی بیشتر بر روی چهار فیل پوش همراه با طاقنماهایی مـیان آنـها برپا شده هست .
در داخل طاقنماهای چهارگانـه کـه به کمک سنگ چینی طرح های هندسی ایجاد گشته ، نورگیرهای مشبک گچی بـه شکل زیبایی تعبیـه شده هست که روشنایی وسیعی را بـه داخل ساختمان ایجاد مـی کند . همچنین بر روی طاقنماهای چهار گانـه درون سطوح بالا و پائین گچبری های زیبایی با نقش و نگارهای گیـاهی تزئین شده کـه در جریـان مرمت های بعدی ، لطمـه دیده هست .
در داخل بقعه محراب ، گچبری های زیبایی وجود داشته کـه سطح داخل طاقنما گونـه آن بـه رقم خطوط متوازی عهد قاجاری تزئین شده و حواشی دور آنرا آثار ضعیفی از کتیبه ای گچی فرا گرفته کـه خطوط نوشته بر آن فرو ریخته هست .
نقل کرده اند: درون جانبهای غربی و شرقی صحن درون حین کنده کاری و مرمت درون فواصل سالهای (1366-1365 هـ.ق) خطوطی نقر بوده کـه قسمت مـیانی آن محو، ولی اطراف آن آیـه الکرسی نوشته شده و در نقطه ای دیگر این شعر با مرکب قرمز نقش بسته بود.
« شاد باش آن کـه این بنیـاد ساخت شادی دیگر کـه چون فولاد ساخت»
در واقع تار و پود دیوارهای داخلی این عمارت عظیم کـه به یقین زبان گویـای شخصیت های مدفون درون این مکان بوده است، ابتداء درون زمان تعمـیر و مرمتهای سال 1342 (هـ.ش) سپس بدون مطالعه و کنکاش تخصصی بـه نیت تجدید بنای جدید درون سال 1380(هـ.ش) توسط اولاد و احفاد آن با مشارکت اداره اوقاف شـهرستان دهدشت تخریب گردید، کـه در این بین هرگونـه آثار و کتیبه های متقن و معتبر را درون عمق خاک دفن کرده است.
مطالعه این بنا از نظر عناصر تاریخی با عنایت بـه آرایش و سبک کلی و نوع مصالح با استفاده از موتیف های الیمـی درون حواشی محراب و تحول معماری درون تبدیل دیوارهای فیل پوش بـه تویزه های حمال از مشخصات معماری دوره ایلخانی (قرن هشتم هـ.ق) بشمار مـیرود.
در وضعیت فعلی این مکان مذهبی درون وسعتی معادل 1000 متر مربع با رعایت اصول فنی و مـهندسی و ایجاد فونداسیون و شناژهای بتونی احداث و در حال ساخت است. درون محدوده حیـاط این زیـارتگاه از روز قدیم تاکنون قبور زیـادیـاز اولاد و احفاد امامزاده مزبور، مدفون کـه در زمان تجدیدبنا درون عمق خاک امحاء شده اند.
در نزدیک مرقد مطهر امامزاده ابراهیم مزار منور عالم فاضل آقا مـیرغفور ابن مـیرعلی اکبر از سادات حیدری تیره اسماعیلی رضا توفیقی با جمع دیگری از بزرگان آنـها کـه در زمان رحله الشتاء و الصیف مرگ آنان فرا رسیده، دفن شده اند. کـه در همـه اعصار مورد احترام محلیـان بوده اند.
کیفیت زندگانی این دو بزرگوار بـه درستی روشن نیست، آنچه محلیـان و برخی از اصحاب سلف حکایت دارند: امامزاده ابراهیم پدر سید اسدالله، از اعقاب شاهزاده عبدالله معروف شاه منگشت هست که آستان مقدسش درون دامنـه ی کوه منگشت درون منطقه علاء و صیدون شـهرستان باغ ملک مـی باشد، کـه به قولی توسط رئیس مشقی نامـی بـه شـهادت رسیدند.
درباره شجره و نسب این بزرگواران بـه اعتبار اعتقاد محلی و اقوال ساکنان منطقه ای منتسب بـه اولاد و احفاد امام موسی ابن جعفر (ع) مـی باشند.
در همـین رابطه شجره نامـه ای بدون ذکر تاریح تحریر، فاطمـه زوجه دوم امامزاده محمود سید محمـید (ع) را امامزاده شاهزاده ابراهیم (جد سادات منیزوی) و زینب امامزاده محمود (سید محمـید) را زوجه امامزاده اسدالله فرزند ارشد شاهزاده ابراهیم نام مـی برد کـه بقولی تمام اولاد و احفاد سادات منیزوی ( منگزوری ) از نسل ایشان (زینب) مـی باشد.
با این حال زینب معروف بـه « مامـه زینب » کـه بقعه مطهر آن واقع درون ضلع شمالی روستای تنگ منی (مامـه زینب) از توابع دهستان سرآسیـاب یوسفی شـهرستان بهمئی مـی باشد، «امامزاده شاهزاده ابراهیم» خواهد بود.
این گفتار را عالم فاضل آقا « آمـیر علی صفدر تقوی رضا توفیقی رحمـه الله علیـه » تقریظ مـی کند و بنا بـه اراداتی کـه به این امامزادگان عالی مقام داشته، جملاتی را بر روی تخته سنگی بـه خط خود نقر کرده و با مضمون ذیل بر دروازه بقاع مذکور نصب مـی نماید:
« من کراماتی از امامزاده را ( شاهزاده ابراهیم ) بـه این دلیل با تمام ریش سفیدان بهمئی و یوسفی سه شب درون صحن مطهر امامزاده روضه خوانی و نیـایش برپا داشتم... 1330 هـ.ق »
علی الظاهر مشابه همـین کتیبه، تخته سنگ دیگری از روزگار قدیم کـه بر روی آن دعای ( وبا – طاعون ) با خط عربی نقر شده بود، بر دیوار امامزاده با ملاط گچ نصب گردیده، کـه محلیـان معتقدند درون این سامان نـه جن و نـه بیماری وبا ( طاعون ) وارد نمـی شود.
سادات امامزاده شاهزاده ابراهیم کـه بقولی از نسل فرزند ارشدش امامزاده سید اسدالله مـی باشند شامل دو
اولاد:
الف: شاهزاده سید محمد معروف بـه محمد زمان
ب: ابراهیم : شامل : اولاد سید شریف، اولاد سید جابر، اولاد سید فرج الله، اولاد سید شامـیر، اولاد سید محمد.
نوه های سید شریف: دهه سید محمد جعفر و سید عبدالله
نوه های سید جبار: دهه سید بارونی
نوه های سید فرج الله: دهه سید هاشم و سید شامـیر کـه اولاد ذکور ندارد،
نوه های سید محمد: بـه دهه سید محمد گله بری و کلاه کار معروف و شـهرت دارند.
اسکان دائم این سادات عموما درون منطقه دشتک، چال انجیر، پای مله، چال دراز، چال گردلو، چال خیرالی و سایر مناطق دیگر از جمله: بهمئی گرمسیر و سردسیر، ممبی، لیکک، بید بلند، بید زرد، اسلام آباد، جایزان رامـهرمز، سرجولکی، قلعه حمود، مـیانکوه، امـیدیـه، بهبهان، باغ ملک، ایذه، صیدون، اعلاء، اهواز، دره اهوازی، هفت کل، کوه ماغر و تعدادی با عنوان « سید عرب » درون مناطق هویزه و بوستان خوزستان، اسکان دائم دارند کـه بقولی بـه سید « آل شبیب » معروفند.
گفتنی است، درون آینده ای نزدیک با یـاری خداوند سبحان، سیره و احوال و مشجر اولاد و احفاد این امامزاده از صغیر که تا کبیر درون تمام نقاد داخل و خارج از کشور درون قاب « بحر النسابی » کامل توسط نگارنده چاپ و نشر خواهد شد. « انشالله »
بدینوسیله بـه منظور غنای مطالب و محتویـات آن، محتاج نظرات صائب پژوهندگان، محققین، مطلعین، بالاخص اولاد و احفاد شریف آن درون ارسال مدارک، شواهد، اسناد، شجره نامـه، عو ... که تا قبل از چاپ مـی باشیم.
[همـه چیز درمورد شـهرلیکک و قوم لر سرو خوانی زنان لر های بهمئی]
نویسنده و منبع | تاریخ انتشار: Mon, 16 Jul 2018 15:16:00 +0000